Over ‘Ik wil mezelf vergeten’ van Michiel Wetzer
Op zondag 16 maart 2025 hoorde ik in de Taalstaat op Radio 1 het lied van Michiel Wetzer ‘ik wil mezelf vergeten’. Het lied verwoordt en verklankt de wens om onder het juk van het zelfbewustzijn uit te komen. Want hoe vermoeiend is het om je steeds af te vragen wie je bent? Of je wel de juiste keuzes maakt?
Sommige liedjes weten een gevoel te raken dat diep in ons allemaal sluimert. Michiel Wetzers ‘Ik wil mezelf vergeten’ is zo’n nummer. In melancholische tonen bezingt hij een verlangen naar vergetelheid, naar het loslaten van de eindeloze zelfreflectie en het denken over zin en betekenis. “Ik wil niet blijven piekeren, wat is toch mijn plek tussen al die massa’s mensen hier op aarde. Me niet meer af te vragen wat is goed of wat is slecht. Wat is zinvol? Wat is wel of niet van waarde? Ik wil bestaan zoals de sterren of planeten. Ik wil mezelf vergeten.”
Het lied raakt aan een fundamenteel filosofisch probleem dat Thomas Nagel beschrijft in zijn beroemde essay The Absurd. Nagel stelt dat het menselijk bestaan absurd is omdat we zowel in ons dagelijks leven handelen alsof onze bezigheden betekenisvol zijn, als van een afstand kunnen inzien dat er geen objectieve rechtvaardiging voor die betekenis bestaat. Dit dubbele perspectief zorgt voor een spanningsveld: we kunnen niet volledig opgaan in het leven zonder ons af te vragen waarom we doen wat we doen.
Wetzer lijkt in zijn tekst een manier te verkennen om aan die absurditeit te ontsnappen. Hij wil niet langer piekeren over goed of kwaad, zin of betekenis, maar simpelweg ‘bestaan zoals de sterren of planeten’. Dit roept de vraag op: is het überhaupt mogelijk om jezelf te vergeten? Of is dit slechts een onbereikbaar verlangen?
Nagel zou waarschijnlijk zeggen dat volledige vergetelheid geen oplossing is. We kunnen misschien tijdelijk ontsnappen door op te gaan in muziek, kunst, of meditatie, maar uiteindelijk haalt ons zelfbewustzijn ons altijd weer in. Toch biedt het lied een troostrijke gedachte: misschien hoeven we niet altijd een antwoord te hebben. Misschien is het soms genoeg om simpelweg even niet te weten, en gewoon te zijn.
‘Ik wil mezelf vergeten’ is een prachtig introspectief nummer dat zowel herkenning als vragen oproept. Het vat een universeel gevoel samen om even verlost te zijn van de eindeloze reflectie op ons menszijn. Omdat we als mens nooit samenvallen met de werkelijkheid maar onszelf altijd weer opnieuw kunnen (en moeten?) uitvinden is reflectie nooit ver weg. En juist door dat verlangen zo oprecht te bezingen, maakt Wetzer het onvergetelijk.
Link naar het album op Spotify
Link naar website Michiel Wetzer.